Lewis Terman, een psycholoog aan de Stanford Universiteit, paste de IQ-test van Binet aan naar een meer Amerikaanse versie en hij noemde deze ‘The Stanford-Binet intelligence scale. Lewis Terman stelde in 1920 een onderzoeksgroep van ‘superkinderen’ samen, die hij 37 jaar lang opvolgde. Hij stelde na jarenlang onderzoek vast dat lang niet alle kinderen waar hij hoogbegaafdheid bij had vastgesteld succesvol waren in het leven. Deze kinderen hadden niet allemaal een hoger diploma, een mooie carrière of veel geld. Toch blijft deze luxegedachte tot op vandaag het grootste gevecht voor hoogbegaafde kinderen, jongeren en volwassenen.

Volgens Montgomery hebben ook Hollingworth in 1942 en Pickard in 1976 een dergelijk onderzoek uitgevoerd. Ook zij stelden vast dat er slechts weinig mensen met een IQ van meer dan 150 gelukkig waren in een reguliere klas. Nochtans konden zij met de juiste voorziening van leerstof en uitdaging een perfect gelukkig en vervuld leven leiden.